Όλοι ή τουλάχιστον οι περισσότεροι έχουμε χάσει δικά μας πρόσωπα, και σίγουρα χωρίς να το έχουμε καταλάβει, έχουμε περάσει από τα 5 στάδια του πένθους.
Το πρώτο είναι η άρνηση και η απομόνωση
Όταν κάποιος δικός μας φεύγει από τη ζωή αρνούμαστε να το δεχτούμε. Τείνουμε να αποφεύγουμε να ακούμε κάποιες λέξεις γιατί έτσι το πένθος μας μετριάζεται.
Το δεύτερο στάδιο είναι ο θυμός
Όταν η άρνηση υποχωρήσει, ο θυμός έρχεται. Το άτομο που έχει χάσει αγαπημένο του άτομο, θυμώνει πολύ γι’ αυτό. Ο θυμός έχει ως αποδέκτη τον αποθανόντα, αν και μέσα μας ξέρουμε πως δεν φταίει. Παράλληλα θυμός μπορεί να μας βγει και για τους γιατρούς-αν ο άνθρωπός μας έφυγε από ασθένεια- ή κατά οποιουδήποτε άλλου.
Το τρίτο στάδιο είναι η διαπραγμάτευση
Αρχίζουμε να έχουμε κάποιες αμφιβολίες για το αν κάναμε ό, τι μπορούσαμε για τον άνθρωπο που «έφυγε». Σκέψεις μπαίνουν στο μυαλό μας, «μακάρι να είχαμε πάρει μία δεύτερη γνώμη από γιατρό», «του έδειξα άραγε πόσο την αγαπάω» είναι μόνο μερικές από αυτές.
Το τέταρτο στάδιο είναι η κατάθλιψη
Το τέταρτο στάδιο και αυτό που διαρκεί και τον περισσότερο καιρό είναι η κατάθλιψη. Νιώθουμε πως η ζωή μας δεν έχει κανένα νόημα, όλα μας θυμίζουν τον αποθανόντα και νιώθουμε μονίμως λυπημένοι.
Το πέμπτο στάδιο είναι η αποδοχή
Το τελευταίο στάδιο είναι η αποδοχή του γεγονότος αυτού. Ο άνθρωπος επιστρέφει στην καθημερινότητα του και στη ζωή που είχε πριν χάσει τον αγαπημένο του άνθρωπο και έτσι ξεχνιέται. Πάντα όμως ο αποθανόντας υπάρχει στο μυαλό τους ως μια γλυκιά απάντηση.
ΔΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕ LIKE ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου