Κυριακή, 6 Οκτωβρίου 2019
Απογοήτευση προκάλεσε το ποστ του Κωνσταντίνου Βασιλακάκου για τα όσα αντίκρισε φτάνοντας στον Μύτικα, την κορυφή του Ολύμπου. Σε μια περίοδο που η ανάγκη για την προστασία του περιβάλλοντος έχει καταστεί υποχρεωτική και ο πλανήτης φτάνει στα όριά του στην Ελλάδα συνεχίζουμε να βλέπουμε την φύση σαν σκουπιδοτενεκέ ακόμα και το ψηλότερο σημείο της χώρας. Που να ήξεραν οι Ολύμπιοι θεοί ότι η μυθολογική τους κατοικία θα γινόταν σκουπιδότοπος.
Αναλυτικά το ποστ:
Ένα ταπερ με σκουπίδια...
Αφήνω αυτό εδώ μόνο και μόνο από απελπισία. Έχοντας περάσει 3 συνεχόμενες μέρες στο Μύτικα είχα το χρόνο να γυρίσω λίγο την κορυφή και να ψάξω διαφορά σημεία. Με μεγάλη μου λύπη βρήκα πολλά σκουπίδια κρυμμένα σε διάφορα σημεία. Αρκετά ήταν κρυμμένα κάτω από πέτρες και άλλα πεταμένα μέσα σε σκισμές από βράχια.
Σπασμένα μπουκάλια, κονσέρβες, μπαταρίες και ότι μπορείτε να φανταστείτε. Περιττό να πω για τα πεταμένα μωρομαντιλα κτλ. Πόσο μάλλον για αυτούς που είχαν την ιδέα να ουρισουν μέσα στο κενό που έχουν τα βράχια στη κορυφή, το μοναδικό σημείο για μπιβι στη κορυφή του Μύτικα. Αυτό και αν είναι πρόβλημα, να θες να κοιμηθείς κορυφή και να βρωμάει από ούρα λες και σώθηκε ο χώρος στο Μύτικα.
Βρισκόμαστε σε μια εύθραυστη εποχή. Τα βουνά μας είναι στο μεταίχμιο της καταστροφής στο όνομα της εκμετάλλευσης ή της πράσινης ανάπτυξης. Είναι καλό να έχουμε όλοι μας ευθύνες για τον κόσμο που θα παραδώσουμε στην επόμενη γενιά. Ζω για τη στιγμή που θα πάω σε ένα βουνό, θα κοιμηθω και θα γυρίσω χωρίς να βρω ένα σκουπίδι στη διαδρομή.
Ας αγκαλιάσουμε τα βουνά πριν να είναι αργά..
ΔΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕ LIKE ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK!
Απογοήτευση προκάλεσε το ποστ του Κωνσταντίνου Βασιλακάκου για τα όσα αντίκρισε φτάνοντας στον Μύτικα, την κορυφή του Ολύμπου. Σε μια περίοδο που η ανάγκη για την προστασία του περιβάλλοντος έχει καταστεί υποχρεωτική και ο πλανήτης φτάνει στα όριά του στην Ελλάδα συνεχίζουμε να βλέπουμε την φύση σαν σκουπιδοτενεκέ ακόμα και το ψηλότερο σημείο της χώρας. Που να ήξεραν οι Ολύμπιοι θεοί ότι η μυθολογική τους κατοικία θα γινόταν σκουπιδότοπος.
Αναλυτικά το ποστ:
Ένα ταπερ με σκουπίδια...
Αφήνω αυτό εδώ μόνο και μόνο από απελπισία. Έχοντας περάσει 3 συνεχόμενες μέρες στο Μύτικα είχα το χρόνο να γυρίσω λίγο την κορυφή και να ψάξω διαφορά σημεία. Με μεγάλη μου λύπη βρήκα πολλά σκουπίδια κρυμμένα σε διάφορα σημεία. Αρκετά ήταν κρυμμένα κάτω από πέτρες και άλλα πεταμένα μέσα σε σκισμές από βράχια.
Σπασμένα μπουκάλια, κονσέρβες, μπαταρίες και ότι μπορείτε να φανταστείτε. Περιττό να πω για τα πεταμένα μωρομαντιλα κτλ. Πόσο μάλλον για αυτούς που είχαν την ιδέα να ουρισουν μέσα στο κενό που έχουν τα βράχια στη κορυφή, το μοναδικό σημείο για μπιβι στη κορυφή του Μύτικα. Αυτό και αν είναι πρόβλημα, να θες να κοιμηθείς κορυφή και να βρωμάει από ούρα λες και σώθηκε ο χώρος στο Μύτικα.
Βρισκόμαστε σε μια εύθραυστη εποχή. Τα βουνά μας είναι στο μεταίχμιο της καταστροφής στο όνομα της εκμετάλλευσης ή της πράσινης ανάπτυξης. Είναι καλό να έχουμε όλοι μας ευθύνες για τον κόσμο που θα παραδώσουμε στην επόμενη γενιά. Ζω για τη στιγμή που θα πάω σε ένα βουνό, θα κοιμηθω και θα γυρίσω χωρίς να βρω ένα σκουπίδι στη διαδρομή.
Ας αγκαλιάσουμε τα βουνά πριν να είναι αργά..
ΔΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕ LIKE ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου