Οι περισσότεροι από εμάς που έχουμε κατοικίδιο το βλέπουμε σαν μέλος του σπιτιού μας, μέλος της οικογένειάς μας. Για αυτό συχνά αυτοαποκαλούμαστε μπαμπάς και μαμά όταν αναφερόμαστε σε αυτό.
Σύμφωνα με μια έρευνα που διεξήγαγε το Harris Poll το 90% των ανθρώπων που έχουν ένα ζωάκι στο σπίτι το θεωρούν ισότιμο μέλος της οικογένειας.
Αυτό μάλιστα είναι και ένα από τα πράγματα που όσοι δεν είναι ιδιαίτερα λάτρεις των κατοικίδιων τους προσάπτουν ως μείον χαρακτηρίζοντάς τους υπερβολικούς ή ακόμα και παράλογους.
Το αν είναι ή αν δεν είναι χρήζει μεγάλης συζήτησης.
Τι σημαίνει όμως το “θεωρώ το κατοικίδιό μου σαν μέλος του σπιτιού μου” στην πραγματικότητα; Σημαίνει αυτό που όλοι καταλαβαίνουμε.
Ότι έχεις μαζί του στενή σχέση και ένα δέσιμο, ίδιο με αυτό που έχεις για τα πολύ αγαπημένα σου πρόσωπα.
Αυτή η τρυφερή σχέση μαζί του μας φέρνει χαρά, ικανοποίηση και ευτυχία. Μπορεί όμως και να μας φέρει άγχος. Και κατάθλιψη.
Το γνωστό περιοδικό Time αναφέρεται σε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Veterinary Record στην οποία συμμετείχαν ιδιοκτήτες κατοικίδιων, σκύλων και γάτων.
Τα μισά από τα ζώα αυτών των ανθρώπων ήταν υγιή.
Τα υπόλοιπα ήταν άρρωστα, από κάποια χρόνια ή θανατηφόρα ασθένεια.
Και οι δυο κατηγορίες των συμμετεχόντων συμπλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο όπου τους ζητήθηκε να μιλήσουν για την κατάσταση του ζώου τους, πώς νιώθουν, πώς βλέπουν την εξέλιξή του και άλλα πάνω στο ίδιο θέμα.
Οι έχοντες άρρωστο ζωάκι έκαναν λόγω για ιδιαίτερα άσχημη ψυχολογική πίεση που συχνά δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν.
Αυτό που νιώθουν, σύμφωνα με την ιατρική, ονομάζεται caregiver burden (το φορτίο του φροντιστή) και είναι μια κατάσταση στρες που δημιουργεί σε έναν άνθρωπο η φροντίδα ενός πολύ αγαπητού προσώπου που ασθενεί είτε ψυχικά είτε σωματικά.
Στην ίδια κατάσταση μπαίνουν και εκείνοι που συμβιώνουν με άρρωστο ζώο.
Εκτός όμως από το στρες οι άνθρωποι αυτοί εκδήλωσαν νευρικότητα, αγωνία, υπερένταση αλλά και κλινικά συμπτώματα κατάθλιψης.
Όλα αυτά φυσικά επηρέαζαν την καθημερινή τους ζωή σε όλους τους τομείς.
Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον εύρημα της έρευνας είναι η συμμετοχή των περισσότερων ιδιοκτητών άρρωστου ζώου σε διάφορα forum στο διαδίκτυο όπου ζητούν ψυχολογική βοήθεια και στήριξη από άλλους ιδιοκτήτες ζώων που βρίσκονται στην ίδια θέση με αυτούς.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι στην έρευνα αυτή οι περισσότεροι που συμμετείχαν ήταν λευκοί, γυναίκες, μορφωμένοι και σε υψηλή κοινωνική και οικονομική θέση.
Οι ερευνητές μάλιστα αναφέρουν ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν επιλέξει να κρατήσουν το ζώο τους με όποιο ψυχολογικό ή οικονομικό κόστος ( σε αντίθεση με άλλους, οι οποίοι θα επέλεγαν την ευθανασία).
Βασικό ρόλο σε μια τέτοια κατάσταση παίζει ο κτηνίατρος που περιθάλπτει το άρρωστο ζώο, ο οποίος πρέπει να κατανοεί την κατάσταση (φορτίο του φροντιστή) που βρίσκονται οι ιδιοκτήτες του και να τους βοηθήσει ψυχολογικά.
Να τους στηρίξει όσο μπορεί, να βρει λύσεις και να συζητήσει μαζί όλα τα θέματα που προκύπτουν.
ΔΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕ LIKE ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου